Hartverwarmend boek van Libanees-Canadese schrijfster Najwa Zebian. Aan de hand van haar levensverhaal geeft Najwa inzicht in de reis die ze maakte om zichzelf te hervinden, haar wonden te helen en een veilige plek te bouwen in haar zelf. Het verhaal begint bij het einde van een onevenwichtige liefdesrelatie en haar onzekerheid, gedachten en gevoelens omtrent deze relatie en neemt je vanuit daar mee naar verschillende essentiële ervaringen in haar jeugd, studie en eerste banen. Het verhaal is eerlijk en kwetsbaar en bij vlagen zo herkenbaar. Najwa beschrijft het symbool van een huis dat we in onszelf bouwen. Dit huis geeft ons liefde, geborgenheid en heeft alle ruimte voor onze authenticiteit, gevoelens, emoties en behoeftes. Zo zijn er kamers voor (zelf)compassie, (zelf)liefde, stilte, overgave, helderheid, dankbaarheid en vergeving. Ruimtes voor creativiteit, dromen en ontwikkeling. Iedere kamer kan naar eigen smaak worden ingericht en biedt hulpbronnen voor moeilijke momenten. Een prachtig metafoor voor jezelf kunnen zijn, ruimte bieden aan alles wat zich aandient en zo vanuit liefde, vertrouwen, dankbaarheid en compassie te kunnen leven.
Dit boek geeft ook een mooie kijk op relaties. Op het moment dat je thuis bent in jezelf en de ander ook, dan kun je elkaar vanuit gelijkwaardig en authenticiteit ontmoeten. Voor mij staat dit gelijk aan de betekenis van de groet "Namaste": "The divine essence within me, bows to the divine essence within you." Ik heb genoten van dit boek. Ik hoor graag wat jullie ervan vinden. Namaste!
Comentários